Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

proles Cyllenia

  • 1 proles

    prōles, is ( gen. plur. prolum, Mart. Cap. 3, § 301), f. [pro and root al- of alo, to nourish, whence olesco in ad-olesco, etc.; cf.: suboles, indoles].
    I.
    Lit., that which grows forth; esp. of human beings, offspring, progeny, child, descendant; and collect., descendants, race, progeny, posterity (mostly poet.;

    but cf.: nec fugerim dicere prolem, aut subolem aut effari, etc.,

    Cic. de Or. 3, 38, 153; cf. Quint. 8, 3, 26, and v. in the foll. the passages from Cic.; syn. progenies). — Poet.:

    propagando procudere prolem,

    to bring forth, produce children, Lucr. 5, 856:

    prolem est enixa gemellam,

    Ov. M. 9, 452:

    laudantur simili prole puerperae,

    Hor. C. 4, 5, 23; id. C. S. 19:

    di Romulae genti date remque prolemque,

    id. ib. 47:

    et pulchrā faciat te prole parentem,

    Verg. A. 1, 75:

    felix prole parens,

    Val. Fl. 5, 384:

    tua postuma proles,

    Verg. A. 6, 763: ferrea proles, the iron race, Poët. ap. Cic. N. D. 2, 63, 159:

    aënea,

    Ov. M. 1, 125:

    argentea,

    id. ib. 1, 114:

    proles Ausonia,

    the Ausonian race, Verg. A. 4, 236:

    dic mihi, Teucrorum proles,

    Juv. 8, 56.—In prose:

    praeclara Brutorum atque Aemiliorum proles,

    Sall. H. 1, 41, 2 Dietsch; Cic. Rep. 2, 22, 40:

    proles illa futurorum hominum,

    race, id. ib. 6, 21, 23.—Of individuals ( poet.):

    Ulixi,

    i. e. Telemachus, Hor. Ep. 1, 7, 40:

    proles tertia Phorcus,

    Ov. M. 7, 477:

    Clymeneïa,

    i. e. Phaëton, id. ib. 2, 19:

    Apollinea,

    i. e. Æsculapius, id. ib. 15, 533:

    deūm certissima proles,

    Verg. A. 6, 322:

    egomet Neptunia proles,

    Val. Fl. 4, 213.—Of deities:

    Saturni altera proles,

    Verg. A. 12, 830:

    Bacchi rustica proles,

    i. e. Priapus, Tib. 1, 4, 7:

    Cyllenia proles,

    Verg. A. 4, 268:

    fulminis,

    i. e. Bacchus, Sen. Med. 24; cf. Verg. A. 6, 25:

    Jovis,

    Vulg. Act. 19, 35.—Of animals:

    hinc nova proles per herbas Ludit,

    Lucr. 1, 259:

    duellica equorum,

    id. 2, 661; Phaedr. 2, 4, 19; Verg. G. 3, 65:

    jam maris immensi prolem, genus omne natantum,

    id. ib. 3, 541; Col. 7, 6, 7. — Poet., of plants:

    et prolem tarde crescentis olivae,

    i. e. the fruit, Verg. G. 2, 3; cf.: naturae contenta manu Zephyrique favore [p. 1463] Parturit (tellus), et tantā natorum prole superbit, Alan. Anti-Claud. 1, 79.—In plur.: privignasque rogat proles, Col. poët. 10, 163.—
    II.
    Transf.
    A.
    Youth, young men, Cic. Leg. 3, 3, 7:

    sternitur Arcadiae proles,

    Verg. A. 10, 429.—
    B.
    The testicles (post-class.):

    polimina sunt ea, quae nos proles verecundius dicimus,

    Arn. 7, 230; 5, 172.

    Lewis & Short latin dictionary > proles

  • 2 Cyllenius

    I Cyllēnius и Cyllēnēus, a, um [Cyllene\]
    килленский, перен. Меркуриев
    proles Cyllenia OМеркурий или сын его Кефал
    II Cyllēnius, ī m.
    уроженец Киллены, т. е. Меркурий V etc.

    Латинско-русский словарь > Cyllenius

  • 3 seco

    sĕco, cŭi, ctum ( part. fut. secaturus, Col. 5, 9, 2), 1, v. a. [root sak-, to cut; whence securis, sĕcula, serra (secra), segmen, sexus, saxum, etc.; cf. sīca, and Gr. keiô, keazô, schizô], to cut, cut off, cut up (class.; syn.: caedo, scindo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    leges duodecim tabularum, si plures forent, quibus rens esset judicatus, secare, si vellent, atque partiri corpus addicti sibi hominis permiserunt,

    Gell. 20, 1, 48 sq.; cf.:

    et judicatos in partes secari a creditoribus leges erant,

    Tert. Apol. 4:

    cape cultrum, seca Digitum vel aurem,

    Plaut. Merc. 2, 2, 38 sq.:

    omne animal secari ac dividi potest, nullum est eorum individuum,

    Cic. N. D. 3, 12, 29: pabulum secari non posse, be cut, mown, * Caes. B. G. 7, 14; so,

    sectae herbae,

    Hor. S. 2, 4, 67:

    gallinam,

    to cut to pieces, Juv. 5, 124:

    placenta,

    Mart. 3, 77, 3:

    alicui collum gladio suā dexterā,

    Q. Cic. Petit. Cons. 3, 10:

    palatum,

    to divide, Cels. 8, 1:

    tergora in frusta,

    Verg. A. 1, 212: dona auro gravia sectoque elephanto, i. e. of carved, wrought ivory (an imitation of the Homeric pristos elephas, Od. 18, 196), Verg. A. 3, 464:

    marmora,

    Hor. C. 2, 18, 17: sectis nitebat marmoribus, Luc. 10, 114; so absol.:

    nec ideo ferrum secandi vim non perdidit,

    Sen. Ben. 5, 5, 1:

    prave sectus unguis,

    Hor. Ep. 1, 104:

    secti lapides,

    Vulg. Exod. 20, 25. —
    B.
    In partic.
    1.
    Med. t. t., to cut surgically; to operate on; to cut off or out, amputate, excise, etc.:

    in corpore si quid ejusmodi est, quod reliquo corpori noceat, id uri secarique patimur,

    Cic. Phil. 8, 5, 15; cf.:

    saevitia secandi,

    Plin. 29, 1, 6, § 13; so,

    membra,

    id. 26, 11, 69, § 112:

    vomicam,

    Plaut. Pers. 2, 5, 13:

    varices Mario,

    Cic. Tusc. 2, 15, 35 (for which, exciditur, Cels. 7, 31); cf. of the same: C. Marius cum secaretur, ut supra dixi, principio vetuit se alligari;

    nec quisquam ante Marium solutus dicitur esse sectus,

    was cut, operated upon, Cic. Tusc. 2, 22, 53:

    servum,

    Just. Inst. 4, 3, 6.—
    2.
    To cut, castrate (very rare):

    puer avari sectus arte mangonis,

    Mart. 9, 7, 4; so,

    sectus Gallus (corresp. to eviratus),

    id. 5, 41, 3.—
    C.
    Transf. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    1.
    To scratch, tear, wound, hurt, injure (cf. caedo, II.):

    ambo (postes) ab infimo tarmes secat,

    the worms are gnawing them, they are wormeaten, Plaut. Most. 3, 2, 140:

    luctantis acuto ne secer ungui,

    lest I should be torn, Hor. Ep. 1, 19, 47; cf.:

    rigido sectas invenit ungue genas,

    Ov. F. 6, 148:

    teneras plantas tibi (glacies),

    Verg. E. 10, 49:

    corpora vepres,

    id. G. 3, 444:

    crura (sentes),

    Ov. M. 1, 509:

    pete ferro Corpus et intorto verbere terga seca,

    cut, lacerate, Tib. 1, 9, 22; so,

    sectus flagellis,

    Hor. Epod. 4, 11:

    loris,

    Mart. 10, 5, 14 al.:

    si quem podagra secat,

    gnaws, torments, Cat. 71, 2;

    imitated by Martial: podagra cheragraque secatur Gaius,

    Mart. 9, 92, 9.—
    2.
    Like the Gr. temnein, and our to cut, i. e.,
    a.
    To divide, cleave, separate ( poet. and in post-Aug. prose):

    quos (populos) secans interluit Allia,

    Verg. A. 7, 717:

    medios Aethiopas (Nilus),

    Plin. 5, 9, 10, § 53:

    medios agros (Tiberis),

    Plin. Ep. 5, 6, 12:

    medium agmen (Turnus),

    Verg. A. 10, 440:

    agrum (limes),

    Plin. 18, 34, 77, § 331:

    caelum (zonae),

    Ov. M. 1, 46:

    sectus orbis,

    Hor. C. 3, 27, 75; cf.:

    in longas orbem qui secuere vias,

    Ov. Am. 2, 16, 16.—
    b.
    With the idea of motion, to cut through, i. e. to run, sail, fly, swim, go, etc., through:

    delphinum similes, qui per maria umida nando Carpathium Libycumque secant,

    cut through, cleave, Verg. A.5, 595:

    aequor,

    id. ib. 5, 218:

    pontum,

    id. ib. 9, 103:

    aequor Puppe,

    Ov. M. 11, 479:

    fretum puppe,

    id. ib. 7, 1; cf.:

    vada nota (amnis),

    id. ib. 1, 370:

    ales avis... geminis secat aëra pennis,

    Cic. Arat. 48:

    aethera pennis (avis),

    Verg. G. 1, 406; 1, 409:

    auras (cornus),

    id. A. 12, 268:

    ventos (Cyllenia proles),

    ib. ib. 4, 257:

    sub nubibus arcum (Iris),

    id. ib. 9, 15 et saep.— Secare viam (vias), the Gr. temnein hodon, to take one's way, to travel a road:

    ille viam secat ad naves,

    Verg. A. 6, 899:

    hinc velut diversae secari coeperunt viae,

    Quint. 3, 1, 14.—
    II.
    Trop. (acc. to I. C. 1. and 2.).
    * A.
    To cut up, lash in speaking, i.e. to censure, satirize:

    secuit Lucilius Urbem,

    Pers. 1, 114.—
    B.
    To divide (not freq. till after the Aug. per.):

    cum causas in plura genera secuerunt,

    Cic. de Or. 2, 27, 117:

    haec in plures partes,

    Quint. 8, 6, 13; cf.:

    scrupulose in partes sectā divisionis diligentiā,

    id. 4, 5, 6:

    quae natura singularia sunt secant (corresp. to divido),

    id. 4, 5, 25:

    sectae ad tenuitatem suam vires (just before: distinguendo. dividendo),

    id. 12, 2, 13.—Hence, in Hor., like dirimo (II.), of disputes, to cut off, i.e. to decide them:

    quo multae magnaeque secantur judice lites,

    Hor. Ep. 1, 16, 42: magnas res, to cure (as it were, by a light operation), id. S. 1, 10, 15.—And once in Verg.: secare spem (the figure borrowed from the phrases secare mare, auras, viam): quae cuique est fortuna hodie, quam quisque secat spem, whatever hope each follows, i. e. indulges in, entertains, Verg. A. 10, 107 (secat, sequitur, tenet, habet;

    ut: Ille viam secat ad naves,

    id. ib. 6, 899: unde et sectas dicimus, habitus animorum et instituta philosophiae circa disciplinam, Serv.).

    Lewis & Short latin dictionary > seco

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»